Jong geleerd, Jonge Honds gedaan: interview met Koen & Liselotte

Liselotte: “Ik heb een achtergrond als verpleegkundige, maar ik miste daarin de verdieping op het gebied van zorg en wetgeving. Ik had de behoefte om een laag dieper te gaan en zelf projecten op te zetten. Na mijn tijd in de zorg heb ik een periode gewerkt bij een veiligheidsregio, maar dat bleek uiteindelijk te veel laptopwerk. Ook miste ik daar het sociale aspect. Via via werd ik gewezen op Jonge Honden. Het sprak me meteen aan, omdat het precies bood waar ik naar op zoek was: sociaal, uitvoerend werk met een maatschappelijke impact. Het voelde gelijk als de juiste keuze. In januari heb ik dan ook de stap gezet naar de rol van teamondernemer.” 

Koen: “Ik heb een achtergrond in sociologie, een studie met maatschappelijke focus maar ook erg breed. Toen ik was afgestudeerd dacht ik: wat wil ik in mijn werk? Familieleden raadden mij Jonge Honden aan, en dat had wat ik zocht: de kans om te ontdekken wat je leuk vindt middels verschillende opdrachten, de maatschappelijke insteek en natuurlijk de mensen. Na drie jaar heb ik in zekere zin gevonden wat ik wil: team ondernemen.” 

Koen: “Ik kwam niet binnen met het idee “ik wil ondernemen”, maar dit gevoel is gegroeid over tijd. Het eerste zaadje werd geplant tijdens de stagebegeleiding van Fatma: het begeleidende karakter, ontwikkelgesprekken voeren en mensen in hun kracht zetten, daar kreeg ik energie van. Ik merkte dat ik, naast de opdrachten, ook interesse had in de interne bedrijfsvoering en hoe dit werkt: offertes schrijven, acquisitie doen, de bedrijfsstrategie begrijpen en uitwerken. Het vertrek van Derk en Natascha, onze voorgangers, viel precies samen met het moment dat ik deze stap wilde zetten.” 

Liselotte: “Tijdens het sollicitatieproces werd het ondernemende aspect van werken bij Jonge Honden al besproken. Op dat moment wist ik nog niet zeker of dat bij me zou passen, maar dat gevoel is gaandeweg gegroeid. Vooral tijdens de bedrijfsbrede overleggen, begon het te kriebelen. Het idee om inspraak te hebben in het bedrijf, en hoeveel je kan leren als ondernemer sprak me erg aan. Op dat moment werkte ik er ruim een jaar. Ik vroeg me af: Ben ik hier al klaar voor? Daar ging een proces aan vooraf, maar juist dat proces was ontzettend leerzaam. Het heeft me uiteindelijk alleen maar bevestigd dat ik deze stap echt wilde zetten.” 

Koen: “Ik wist op een gegeven moment wel dat ik wilde ondernemen binnen Jonge Honden, maar ja… met wie? Dat was in het begin nog best spannend. Er hing eerst wat onzekerheid en geheimzinnigheid over wie er überhaupt interesse had in teamondernemen. In de wandelgangen hoorde ik dat Liselotte daar ook over nadacht. Vanuit daar zijn we een biertje gaan drinken, en toen merkte ik meteen dat de klik er was. We vullen elkaar goed aan, juist in onze sterktes en valkuilen. Ook bleken we op één lijn te zitten over wat we belangrijk vinden voor Jonge Honden en wat we met het team willen bereiken.” 

Liselotte: “Ik heb dezelfde ervaring gehad. Het klikte meteen, maar we hebben aan het begin ook veel serieuze gesprekken gevoerd. Vragen als Wat zijn jouw valkuilen? Wat zoek je in een partner? Wat vind je belangrijk?  Op die manier hebben we goed onderzocht of we wel bij elkaar zouden passen. Ik wilde namelijk alleen deze stap zetten als het iemand was die echt goed bij mij past. Daardoor werd het al snel duidelijk: óf Koen, óf niet.” 

Liselotte: “Je leert echt heel veel over jezelf in dit proces. Wat ik heel fijn vind aan de samenwerking met Koen is dat hij vaak met nieuwe perspectieven komt. Koen is een hele rustige en stabiele factor, terwijl ik zelf wat meer bevlogen ben. Dat zorgt voor een mooie balans tussen ons.” 

Koen: “Liselotte blijft vanuit haar principes stevig staan, waar ik zelf soms wat meer meebeweeg. En het is juist goed dat we af en toe níet meebewegen.” 

Liselotte: “Dat is inderdaad een goede samenvatting van hoe wij samenwerken: ik ben vaak wat meer op de voorgrond, en Koen is de stabiele kracht. Je runt samen een bedrijf, en daar horen ook moeilijke keuzes bij. Het is dan superbelangrijk dat je op het zakelijke vlak goed kunt sparren, en dat gaat gelukkig heel goed tussen ons. We vullen elkaar niet alleen sociaal, maar ook professioneel echt goed aan.” 

Koen: “Dat begon eigenlijk al toen we samen het ondernemersplan gingen schrijven. Tijdens dat proces leerden we elkaar nog beter kennen: wie ben ik, wie ben jij, en hoe werkt dat samen? We hebben toen gezegd: We gaan het plan gewoon schrijven en kijken hoe het werkt in de samenwerking.” 

Liselotte: “En dat plan schrijven ging eigenlijk vlekkeloos. Dat was voor mij het eerste duidelijke teken dat het op werkvlak echt goed zat tussen ons.” 

Koen: “Onze 4 cv heidag. Deze was voorbereid door twee teamleden en het was de eerste keer dat we echt als team bij elkaar kwamen. We hebben veel besproken, en aan het einde van de dag bleven we nog lang napraten over hoe leuk het was en hoe goed het voelde om samen ondernemer te zijn binnen Jonge Honden. Dat gaf echt energie. Daarnaast natuurlijk de bedrijfsbrede uitjes zoals het eindejaarsfeest. Dat zijn altijd knallers!” 

Liselotte: “Een moment waar ik echt trots op was, was toen we ons eerste kwartaal afsloten en terugkeken op de cijfers. We zagen dat het goed ging: teamleden zaten op leuke opdrachten, we hadden mooie nieuwe opdrachten binnengehaald, en de samenwerking liep heel soepel. Ook hadden we onze eerste twee eigen werknemers aangenomen, daar waren we erg trots op. Dat was voor mij een heel bevestigend moment.” 

Liselotte: “We blijven een club jonge mensen, die met een vernieuwende blik naar problemen kijken. In mijn ogen blijven we daarmee sowieso al relevant. Daarnaast is het voor mij belangrijk om je eigen nieuwsgierigheid en enthousiasme op te blijven zoeken: waar krijg je zélf energie van? Als je vanuit oprecht interesse het gesprek aangaat, kom je daarmee vaak heel ver. Ik ben ervan overtuigd dat het niet alleen gaat om jezelf verkopen, maar juist om oprecht benieuwd zijn. Dat zou ik binnen Jonge Honden graag meer stimuleren; jonge honden laten inzien dat acquisitie doen geen moetje is, maar juist een heel waardevol moment. Het geeft je de mogelijkheid om een kijkje te nemen in een andere keuken, waarbij je ook nog eens de vrijpas hebt om iemand het hemd van het lijf te vragen. Hoe leuk is dat!” 

Koen: “Ons ondernemersplan richt zich vooral op kennisborging. Er gaat veel goed binnen Jonge Honden, maar we zien ook dat er waardevolle kennis verloren gaat als mensen vertrekken. Daar is veel winst te behalen. We hoeven het wiel niet steeds opnieuw uit te vinden. Fouten maken mag, maar laten we wel voortbouwen op wat er al is. Er zijn al zoveel vette projecten gedaan, en het is zonde als die kennis niet wordt vastgelegd. Als je aan een nieuwe opdracht begint, is er vaak al iets vergelijkbaars gedaan waar je van kunt leren.” 

Liselotte: “Voor mij is de kern van Jonge Honden dat je in de tijd die je hier hebt, de ruimte krijgt om te ontdekken waar je naartoe wilt. Waar zie je jezelf over vijf of tien jaar? Het draait om het vinden van jouw Ikigai: wat drijft je, en hoe kun je daar komen? Welke routes kun je daarvoor bewandelen, welke vaardigheden moet je ontwikkelen, en welke mensen kunnen je daarbij helpen? Het gaat erom dat je zelf richting geeft aan waar je heen wilt, en dat je actief onderzoekt hoe je dat kunt aanpakken. Binnen Jonge Honden kan echt alles: je krijgt alle vrijheid om je doelen na te jagen. Het is aan jou om erachteraan te gaan. Make it happen, want hier is alles mogelijk.” 

Koen: “Fantastisch antwoord Liselotte. Ik ben onder de indruk hiervan. Geen aanvullingen.” 

Koen: “Waag die sprong. Je kunt iets zo goed mogelijk voorbereiden, maar je weet pas hoe het echt is als je het gewoon gaat doen. En dan komt het meestal vanzelf goed. Als je iets hebt waar je voor wilt gaan, en je vindt het spannend: doe het toch. Blijf er niet alleen over nadenken, maar zet die stap. Wij hebben er geen moment spijt van gehad.” 

Liselotte: “En onthoud: je bent niet alleen. Je springt misschien in het diepe, maar je doet het met de mensen om je heen.”